«Սպիտակ գառը» հայ գրող Սերո Խանզադյանի 1954 թվականի պատմվածքն է։ Գյուղից բավական հեռու, խոր ձորի մեջ գտնվող այգիների պահապան Նավասարդ ապերը կռացել էր ընկուզենու տակից բխող աղբյուրի վրա ու միջօրեի տապից վառված երեսն էր լվանում, երբ լսեց բրիգադիրի ձայնը: