«Անահիտ»-ը Ղազարոս Աղայանի հայտնի հեքիաթներից է՝ գրված 1881թ.: Վաչե թագավորը ուներ մի որդի` անունը Վաչագան: Վաչագանի ծնողները ուզում էին Վաչագանին ամուսնացնել հարուստի աղջկա հետ, բայց Վաչագանը չէր ուզում ամուսնանալ այնպիսի աղջկա հետ ում, որ չէր սիրում: Վաչագանը, հոգնելով ծնողների խոսքերից, սկսում է որսով զբաղվել իր հավատարիմ ծառայի` Վաղինակի և իր շան լակոտի հետ, որը շատ փոքր էր, բայց արդեն մի հսկա շան նման էր: Այդպես Վաչագանը նաև տեղեկություն է ստանում իր քաղաքից: Մի անգամ նրանք երկուսով հոգնած կանգ են առնում Հացիկ գյուղի աղբյուրի մոտ, որտեղից գյուղի աղջիկները ջուր էին տանում իրենց գյուղ: Վաչագանի լեզուն չորացել էր, նա աղջիկիներից ջուր է խնդրում...