Շոլոմ-Ալեյխեմի «Պետք չէ բարի լինել» պատմվածքը կառուցված է ինքնաբուխ նարատիվի վրա, որտեղ պատկերվում է չափազանց «բարության» սոցիալական ու ընտանեկան հետևանքների պարադոքսը։ Գլխավոր կերպարները՝ Րեյզլը և Պեյսյան, իրենց անձնական ընտրությամբ կտրում են պատմողի հեղինակած սահմանները՝ բախվելով ավանդույթի, ունեցվածքի և պատվի վերաբերյալ պատկերացումներին։ Ստեղծագործությունը սատիրա է բարոյական չափազանցությունների ու փոքր համայնքային մտածողության նկատմամբ։