Ռուսական ժողովրդական հեքիաթներ (մինչև XVII դարը առակ, հորինվածք)՝ ռուս ժողովրդի բանավոր արվեստի ստեղծագործություն, ժողովրդական արձակի մի տեսակ։ Կարլ Գուստավ Յունգի վերլուծական հոգեբանության համաձայն, հեքիաթները, ինչպես առասպելները, նրանց սյուժեները և կերպարները, ստեղծվում են հնեոտիպերով, կոլեկտիվ անգիտակցականի խորքային կառուցվածքներով։ Ռուսական հեքիաթների աստվածաշնչային, ավետարանական, բարոյահոգեբանական իմաստը բացահայտեց Ալեքսանդր Ուժանկովը` հիմնված դրանց տեքստի, նրա մշակած խորհրդանշական մեկնաբանման մոտեցման վրա։

ՀԵՔԻԱԹՆԵՐ

1. Աքլորը և երկանքը
2. Ձիու գլուխը
3. Գեղեցկուհի Վասիլիսան
4. Գյուղացու տղա Իվանը և հրեշը
5. Հովվական շվին