Սանկտ Պետերբուրգից Ղրիմ գնալու ճանապարհին գլխավոր շտաբի գնդապետ Վոզնիցինը երկու օր կանգ է առնում Մոսկվայում, որտեղ անց է կացրել իր մանկությունն ու պատանեկությունը։ Ասում են, որ խելացի կենդանիները, կանխազգալով մահը, շրջում են իրենց տան բոլոր ծանոթ, սիրելի վայրերով, ասես հրաժեշտ են տալիս նրանց։ Վոզնիցինին մոտալուտ մահը չէր սպառնում. քառասունհինգ տարեկանում նա դեռ լավ պահպանված մարդ էր: Բայց նրա ճաշակի, զգացմունքների և աշխարհի նկատմամբ ունեցած վերաբերմունքի մեջ տեղի ունեցավ ինչ-որ աննկատ շեղում, որը հանգեցրեց ծերության…: