Հենրի Ջեյմսի «Իսկականը» պատմվածքում` գրված  1884 թվականին, հեղինակը պատմում է մի ազնվական զույգի մասին, որը եկել էր նկարչի արվեստանոց՝ որպես բնորդ աշխատանք փնտրելու: Թեև նկարիչը, ով պատմվածքի գլխավոր հերոսն էր և մնում էր անանուն, իրականում նրանց կարիքը չուներ, սակայն նա որոշեց փորձել և նկարել մի կարևոր նախագծի համար, որի շուրջ աշխատում էր, մի նախագծի, որը կարող էր լինել մեծ համբավ և հարստություն ձեռք բերելու նրա հնարավորությունը:

Հաջորդ նկարչական սեանսների ընթացքում աստիճանաբար ակնհայտ էր դառնում, որ և՛ պատմողը, և՛ Մոնարքները չէին կարողանում կատարել իրենց առաջադրանքները. նկարիչը կարծես ի վիճակի չէր նկարել այնքան հաջող, որքան սովորաբար նկարում էր իր հիմնական դիմորդներին: Զույգը վնասել էր նկարչի արվեստը, գուցե ընդմիշտ: Սակայն պատմվածքի վերջում վերջինս ասում է, որ բավարարված է այդ գինը վճարած լինելով՝ հիշողության դիմաց։