Վեպը նկարագրում է 3-րդ դարի վերջին Մեծ Հայքի 29-ամյա անիշխանության շրջանը, երբ Անակ Պարթևի ձեռքով դավադրաբար սպանվում է, Խոսրով արքան, իսկ Սասանորդի Արտաշիրը, Պարսկաստանում նվաճելով Արշակունիների հարստությունը, դիմում է Հայաստան։ Ստեղծված խառնաշփոթում հայոց նախարարներից շատերը, փախչելով երկրից, ապաստան են գտնում Հռոմում, իսկ մնացածը, հնազանդվելով Արտաշիրի իշխանությանը, մնում են նրա հպատակության ներքո։ Պատմական անցուդարձի այս համայնապատկերում, Մանդակունիների տոհմից մի իշխանորդի, Կապադովկյան Կեսարիայից Հայք վերադառնալով, մահափորձ է կատարում պարսից կուսակալի դեմ․․․