«Աննա Սարոյան» վիպակը նամականի է, որտեղ անհատի ինքնաբացահայտումն ու ինքնազննությունն է՝ ընտանիքի կործանման փաստերի համապատկերի մեջ։ Քսաներեք նամակների միջոցով, որոնք թվագրված են  1880 թվականի սեպտեմբերի վեցից մինչև 1881 թվականի հոկտեմբերի երեսունմեկն ընկած ժամանակահատվածով, հեղինակը բացահայտում է իր ծագմամբ ու դաստիարակությամբ քաղքենիական միջավայրին պատկանող Աննային, ով ականատես է լինում այդ խավի սոցիալական կործանմանը և այն վերապրում է իր զգայուն հոգու ողջ կսկիծով։