«Մի հայտարարված սպանության խրոնիկա» վիպակը շարունակում է «Հարյուր տարվա մենություն» և «Նահապետի աշուն» վեպերի գեղագիտական խնդիրը՝ ֆանտաստիկայի և հեքիաթային պատումի հնարքներով պատկերել կյանքը, տալ նրա հավաստի պատկերը։