«Գաբո բիձու շերամապահությունը» հայ բանաստեղծ, արձակագիր, գրական, ազգային և հասարակական գործիչ Հովհաննես Թումանյանի պատմվածքն է: Գաբո բիձեն բողոքում էր, թե իբրև ամեն անգամ գալիս են՝ գործ են տալիս, գործի են դնում, ասում են ինչ անեն, առանց գործից բան հասկանալու: Սկսում է պատմել, թե մի անգամ Դավոն գնացել էր քաղաք՝ խոզեր ծախելու և մեկը նրան աբրեշումե ճիճուների սերմ էր տվել, որ բերի պահի: