Դերենիկ Դեմիրճյանի «Սոցիալիստական Երևանը» գեղարվեստական-հրապարակախոսական ակնարկ է, որը պատկերում է Խորհրդային Հայաստանի մայրաքաղաքի վերածնունդը՝ որպես սոցիալիստական նոր աշխարհի խորհրդանիշ։ Հեղինակը դիտում է Երևանը առավոտից երեկո՝ քաղաքի ձայների, շարժման ու աշխատանքի միջով՝ բացահայտելով ժամանակի կենդանի ռիթմը։ Նա համադրում է նոր քաղաքի՝ Թամանյանի Երևանի տեսլականը հին պատմական շերտերի հետ՝ սարդարների բերդերից մինչև արդյունաբերական թաղամասեր, ցույց տալով, թե ինչպես է ժամանակը ավերակները վերածում ստեղծագործության։ Ակնարկը պաթոսով լի է քաղաքի հանդեպ, որն աճում է, շնչում, պայքարում և գեղեցկանում՝ դառնալով Խորհրդային Հայաստանի հոգևոր և մշակութային սիրտը։