Դերենիկ Դեմիրճյանի «Տարերային» պատմվածքը խորապես հոգեբանական, ինքնակենսագրական բնույթի ստեղծագործություն է՝ գրված եվրոպական շրջանի իրադարձություններից ներշնչված։ Գլխավոր հերոսը՝ լոզանյան ուսանող հայ երիտասարդը, սովի, մենության և հուսահատության մղձավանջում պայքարում է սեփական արժանապատվությունը պահպանելու համար։ Նրա ներքին մենախոսությունները, զայրույթը աշխարհի անարդարության հանդեպ և անզորությունը գոյատևելու՝ վերածվում են համընդհանուր մարդու ողբերգության խորհրդանիշի։ «Տարերային»-ը մարդկային հոգու ճիչ է՝ կյանքի տառապանքի, խղճի և փրկության որոնման մասին։ Դեմիրճյանը այս պատմությամբ բացում է անհատի հոգեբանական խրամատը՝ միաժամանակ ստեղծելով համամարդկային ողբերգության մեծ արձանագրություն։