«Քսան հազար լյո ջրի տակ» ֆրանսիացի գրող Ժյուլ Վեռնի դասական գիտա-ֆանտաստիկ վեպը՝ հրատարակված 1870 թվականին։ Վեպում պատմվում է մտացածին կապիտան Նեմոյի և նրա ստորջրյա սուզանավ «Նաուտիլուս»-ի մասին՝ նրա ուղևորներից մեկի՝ բնական պատմության թանգարանի պրոֆեսոր Պիեռ Արոննաքսի խոսքերով։ Վեպի անվանումը վերաբերում է տարածությանը՝ անցկացված ծովի մակերեսից ցած, այլ ոչ թե ընկղմվան խորությանը, քանզի 20 000 լյոն մոտավորապես Երկրագնդի 2 հասարակածն է։ Ամենամեծ խորությունը, որը հիշատակվում է գրքում 4 լյոն է (մոտավորապես 22 կիլոմետր՝ համարյա 2 անգամ Մարիանյան իջվածքից խոր՝ Երկրագնդի ամենամեծ խորությունից)։ Վեպի ֆրանսիական անվանումը ծովերի մասին խոսում է հոգնակի թվով, նկատի ունենալով «յոթ ծովերը», որով նավարկել են վեպի հերոսները։