Իվան Բունինի «Փարիզում» պատմվածքում ներկայացված է երկու ռուս էմիգրանտների ճակատագիրը․ նախկին սպիտակ գեներալի և երիտասարդ կնոջ, ով հարկադրված է աշխատել որպես սպասուհի։ Նրանց ուշացած սերը բերում է կարճատև երջանկություն, սակայն դատապարտված է ողբերգական ավարտի։

Բունինը վարպետորեն պատկերում է փարիզյան էմիգրացիայի մթնոլորտը, օտարության մեջ միայնության և կորցրած հայրենիքի կարոտի զգացումը։ Ստեղծագործության հոգեբանական խորությունը և մանրամասն նկարագրությունները այն դարձնում են ամբողջ սերնդի ճակատագրի խորհրդանշական վկայություն։