Վեպն առաջին անգամ տպագրվել է «Մշակ» թերթում՝ 1882-1883 թվականներին, ապա նույն շարվածքից լույս է տեսել նաև առանձին գրքով։ Րաֆֆու բարեկամները խորհուրդ են տվել չտպագրել վեպը, բայց Րաֆֆին սխալ է համարել նման քայլը։ Վեպի ամբողջ ընթացքում նա «խաչագողին» բնութագրում է հետևյալ խոսքերով. «Խաչագողը մի գարշելի տիպ է։ Նա ավերված, փչացած, անբարոյականացած հասարակության հրեշավոր ծնունդն է։ Նա նեխած ջրի մրուրն է»։  «Երբեմն նա փողոցային սրիկա է, գիշերվա մթության մեջ հանդիպող մենավոր անցորդը հազիվ կարող է ազատվել նրա ճանկերից», որից հետո էլ ցույց է տալիս «բուժման» ճանապարհները։