Մկրտիչ Արմենի «Ազատուկ» պատմվածքը բացահայտում է քաղաքական կալանավոր Եֆիմ Լոշչանինի և նրա «ազատուկ» կնոջ՝ Ելենայի հազվագյուտ հանդիպման հոգեբանական ողբերգությունը: Կալանավորի գոյությունը կենտրոնացած է սովի և ուտելիքի մասին մտացածին զրույցների շուրջ, մինչդեռ կինը չի կարողանում հասկանալ ճամբարային կյանքի անդունդը: Այս անհաղթահարելի բաժանումը հանգեցնում է նրան, որ Եֆիմը բարկացած մերժում է իր կնոջը՝ նախընտրելով վերադառնալ իր կալանավորական արժանապատվությանը և յուրայինների ընկերակցությանը: